O ile Chissowie określenie "szponostatek" nadawali wielu lekkim jednostkom bojowym służącym na przestrzeni wieków w ich flocie, o tyle dla istot z zewnątrz najpopularniejszym i w zasadzie tożsamym z tym mianem jest myśliwiec typu Nssis. Szponostatek ten stanowi owoc mariażu myśli technicznej samych Chissów z technologią imperialną, do której dostęp uzyskał Mitth'raw'nuruodo, działając jako oficer w służbie Imperium.

Podczas gdy Imperium zajmowało się rozwijaniem linii TIE Advanced i projektem TIE/x7, krótko po bitwie o Yavin Thrawn zainicjował prywatny projekt mający na celu połączenie silnych stron klasycznych myśliwców imperialnych, w szczególności TIE Interceptorów z zaletami maszyn Chissów. Z Interceptora zaczerpnięto przede wszystkim kulisty moduł kokpitu z charakterystycznym przednim iluminatorem, jak również uzbrojenie - cztery zmodyfikowane działka L-s7.2 produkcji Sienar Fleet Systems. Jednostką napędową pozostał klasyczny podwójny silnik jonowy, wysunięty jednak w tył poza obrys kadłuba, co pozwoliło na zainstalowanie na pokładzie szeregu dodatkowego wyposażenia. Do kadłuba doczepiono cztery skrzydła nowego projektu, ukształtowane zgodnie z wyobrażeniami estetycznymi Chissów i wyposażone w skierowane pod kątem w przód dysze manewrowe, a dodatkowo zdolne w ograniczonym zakresie zmieniać swoje położenie. Rozwiązanie to pozwala myśliwcowi na znacznie gwałtowniejsze hamowanie i manewry jeszcze bardziej nieobliczalne, niż w przypadku podstawowego myśliwca przewagi powietrznej Imperium - a w szczególności na chaotyczny z pozoru korkociąg połączony z prowadzeniem ognia ze wszystkich czterech działek laserowych, bardzo utrudniający przeciwnikowi skuteczne uniki.

Postępy w miniaturyzacji pozwoliły na wyposażenie maszyny w hipernapęd (odrzucany w przypadku awarii, jak w większości maszyn Chissów, których hipernapędy mają tendencję do gwałtownego przegrzewania się), osłony oraz opancerzenie kadłuba lepsze niż w TIE/ln. Dzięki temu mowy myśliwiec stracił co prawda nieco na prędkości, ale za to znacznie zwiększyła się jego przeżywalność - a to dla Chissów jest zdecydowanie ważniejsze, niż dla dowódców imperialnych - i uniwersalność. Nssis stał się zdolny do prowadzenia dalekich, trwających nawet do tygodnia, samodzielnych patroli, czy też do przeprowadzania rajdów na pozycje frontowe lub tyły wroga bez konieczności angażowania okrętów - nosicieli myśliwców.

Wczesne wersje tego szponostatku posiadały napęd nadprzestrzenny oparty na technologii Chissów, w związku z czym mogły poruszać się jedynie w obrębie sieci latarni nadprzestrzennych pokrywającej poznane przez niebieskoskórą rasę terytoria i nie były zdolne do dalszych podróży w niezbadane terytoria. W przypadku wypraw w dalekie strony maszyny te musiały pobierać dane nawigacyjne z większych jednostek, co w dużym stopniu redukowało ich przydatność. Później jednak postępujące miniaturyzacja pozwoliła na zainstalowanie w kadłubie Nssisa - i tak już dosyć zapchanym dzięki generatorom osłon - komputera nawigacyjnego. Z początku zmodyfikowano jedynie wiodące jednostki poszczególnych formacji, które przekazywały potrzebne dane reszcie grupy, a z czasem uniezależniono wszystkie myśliwce. Dzięki temu szponostatki typu Nssis stały się z grubsza odpowiednikiem rebelianckich X-wingów, z zastrzeżeniem braku cięższego uzbrojenia dostosowanego do ataku na silniej opancerzone cele.

Szponostatki typu Nssis weszły początkowo jedynie na wyposażenie Imperium Ręki, dla którego zostały stworzone. Stopniowo jednak zaczęto wykorzystywać je również w regularnych siłach wojskowych Chissów, a dzięki swojej skuteczności w późniejszych latach znalazło się dla nich miejsce również we flocie odrodzonego dzięki działaniom Pellaeona Imperium, znużonego już eksperymentami z maszynami w rodzaju Preybirdów. Podczas wojny z Yuuzhan Vongami myśliwce tego typu wzięły udział m.in. w bitwie o Kalarbę, wspierając Eskadrę Łotrów.