Kierując się wnioskami średniego szczebla oficerów imperialnych, którzy korzystali z rozmaitego typu lekkich promów najpierw podczas prac konstrukcyjnych na Gwieździe Śmierci, a potem rozpowszechnili tę praktykę wśród personelu floty imperialnej, Imperialna Marynarka Wojenna zamówiła w Sienar fleet systems Prom TIE, znany oficjalnie jako TIE/sh. Maszyna ta powstała jako adaptacja istniejących egzemplarzy bombowca TIE (TIE/sa) i w dużym stopniu jest z nimi identyczna konstrukcyjnie, co bardzo obniżyło koszty produkcji.

Główna zmiana, której dokonano, to stworzenie pasażerskiej wersji lewoburtowej gondoli bombowca. Dzięki usunięciu wyrzutni rakiet i torped oraz magazynu uzbrojenia, wewnątrz drugiego kadłuba znalazło się miejsce dla pasażerów oraz dosyć dużej ilości ładunku - czy to bagażu podręcznego, czy też przesyłek przewożonych w ramach lotu kurierskiego. Odciążenie kadłuba, które odbyło się głównie przez zlikwidowanie większości opancerzenia, pozwoliło na znaczne zwiększenie prędkości i zwrotności tego myśliwca, co może być ważne w przypadku znalezienia się tej maszyny w strefie walki - jedynym bowiem uzbrojeniem ofensywnym TIE/sh pozostało pojedyncze, niskiej mocy działko laserowe umieszczone z przodu kadłuba.

Ponieważ konwersje te wykonywano w różnym czasie i okolicznościach, TIE/sh z różnych serii mogły się nieco różnić parametrami: część z nich była słabiej opancerzona, ale za to szybsza i zwrotniejsza od bombowca, inne natomiast zachowały pancerz za cenę utrzymania również słabszych parametrów lotu .

Promy TIE wykorzystywane są najczęściej przez średniego i niższego szczebla oficerów Marynarki Imperialnej do przelotów między dużymi jednostkami w rodzaju Gwiezdnych Niszczycieli czy krążowników oraz do komunikacji między okrętami a stacjami kosmicznymi lub powierzchnią. Przydają się też do przewożenia przesyłek kurierskich na krótszych dystansach, choć z braku hipernapędu nie są w stanie wykonywać dłuższych lotów i to zadanie pozostaje dla droższych i większych, ale równocześnie mogących przenieść więcej ładunku promów typu Lambda i innych im podobnych jednostek. Każdy okręt Marynarki Imperialnej zdolny do przenoszenia pełnego skrzydła myśliwców standardowo ma na stanie jednego TIE/sh.

Promy TIE przydawały się też szczególnie w sytuacjach, w których nie dało się z jakiejś przyczyny utrzymywać regularnej łączności - na przykład z powodu obawy przed wykryciem lub podsłuchaniem transmisji przez wroga (lub nominalnego sojusznika). Z podobnych przyczyn z TIE/sh w roku 3 ABY dość intensywnie korzystała poszukująca bazy rebeliantów Eskadra Śmierci. Radiowa łączność między okrętami zbyt mocno zakłócałaby bowiem sygnały z droidów zwiadowczych oraz pracę systemów wykrywania, w związku z czym większość wiadomości, poza oczywiście najbardziej pilnymi, przewożono na pokładach tych niewielkich stateczków pełniących rolę kurierów.

Ponieważ bazowa wersja TIE/sh nie była szczególnie wygodna dla pasażerów, podjęto próbę zamówienia zupełnie nowego promu pełniącego tę samą rolę, jednak problemy z budżetem spowodowały, że ostatecznie SFS dokonał zaawansowanego liftingu tego promu, tworząc jego kolejną wersję: TIE Command Shuttle.