TIE Bomber (w oficjalnej nomenklaturze producenta - TIE/sa, od surface assault czyli ataku powierzchniowego) to podstawowy lekki bombowiec imperialny, przeznaczony przede wszystkim do atakowania celów naziemnych oraz ciężkich okrętów i instalacji kosmicznych. TIE/sa przystosowany jest do prowadzenia precyzyjnych nalotów na cele na powierzchniach planet zarówno z wysokiego, jak i z niskiego pułapu, do "chirurgicznego" atakowania wybranych celów w przestrzeni kosmicznej, a także do prowadzenia mniej standardowych działań w rodzaju stawiania min orbitalnych.

Bombowiec TIE zbudowany został według koncepcji podobnej do tej, która przyświecała tworzeniu myśliwca TIE/ln i jego szturmowej wersji - TIE/gt, przy wzbogaceniu go o doświadczenia płynące z pracy nad płatowcem prototypowych TIE/x1 (płaty z ogniwami słonecznymi pochodzą w zasadzie bezpośrednio z tamtego projektu). Podobnie jak w przypadku T/F, postawiono tu na masowość produkcji oraz wykorzystania, a co się z tym wiąże - na obniżenie kosztów produkcji. Równocześnie jednak stwierdzono, że konieczna jest specjalizacja i chociaż w projekcie wykorzystano wiele standardowych komponentów, procentowo jest ich dużo mniej, niż w konstrukcjach wywodzących się bezpośrednio od TIE Fightera.

Aby zwiększyć odporność maszyny i szansę wypełnienia przez nią misji szturmowej, podwójny kadłub bombowca został dosyć mocno opancerzony, choć nie przewidziano instalowania osłon energtycznych. Solidniejsza konstrukcja przydaje się nie tylko w przypadku trafienia, ale również podczas walki z oporami atmosferycznymi oraz do przetrwania fali uderzeniowej od eksplozji własnych bomb i pocisków oraz trafionych nimi celów.

Maszyna wyposażona jest w zaawansowane systemy wykrywania i celownicze, w tym komputer celowniczy SFS T-sb i celownik bombardierski Nordoxicon współpracujące z zespołami czujników umieszczonymi w podkadłubowym module wyrzutni bomb. Radzą one sobie dobrze zarówno z tłokiem i emisjami energetycznymi gęstego pola walki, jak i z większością rodzajów zagłuszania - choć w przypadku szczególnie trudnych warunków bombowiec musi podlecieć dość blisko do swojego celu, aby być pewnym trafienia. Ilość energii wymagana do zasilania tej aparatury, jak również zużywana przez systemy uzbrojenia oraz silniki jest na tyle duża, że trzeba było skonstruować dla bombowca TIE specjalny reaktor solarno-jonizacyjny, będący w istocie miniaturową kopią reaktora I-a2b stosowanego na Gwiezdnym Niszczycielu typu Imperial.

Reaktor umieszczono w centralnej części myśliwca, pomiędzy dwoma bliźniaczymi kadłubami. Za nim położone są podwójne silniki jonowe SFS P-s4, a poniżej - silnik repulsorowy wykorzystywany podczas lotów w atmosferze. Przed generatorem, na przedniej ścianie, umieszczono zaś dwie dysze hamujące, bardzo przydatne przy dużej masie maszyny i przenoszonego przez nią ładunku.

Prawy kadłub mieści kabinę pilota i większość wyposażenia elektronicznego bombowca. T/B były pierwszymi jednostkami, w których fabrycznie instalowano katapultę dla pilota - dopiero później rozpoczęto wyposażanie innych, lżejszych myśliwców w to pożyteczne narzędzie. Bombowiec był również pierwszym myśliwcem floty imperialnej wyposażonym w systemy podtrzymywania życia w kabinie, a więc nie wymagającym korzystania z kombinezonu ciśnieniowego. Z zasady jednak piloci dla bezpieczeństwa zwykli ubierać się do niego tak samo, jak na podróż każdym innym TIE, choć często korzystali z hełmów z odchylaną osłoną twarzy.

Po obu stronach kabiny pilota widoczne są działka laserowe. Jest to lekka broń służąca przede wszystkim do samoobrony, głównym uzbrojeniem ofensywnym TIE Bombera jest bowiem zawartość komory bombowej zajmującej cały lewy kadłub myśliwca. Komora jest podzielona na dwie sekcje - przednią i główną, z których pierwsza wykorzystywana jest przede wszystkim do przenoszenia pocisków o własnym napędzie oraz min kosmicznych, a druga - do bomb rozmaitego typu i rozmiaru. Zawartość obu ładowni przechowywana jest w uniwersalnych koncentrycznych szynach, z których za pomocą zautomatyzowanych podajników wybrane środki bojowe wędrują do odpowiedniej wyrzutni, mogą też być przemieszczane między komorami. W magazynkach umieścić można równocześnie kilka różnych rodzajów pocisków, co zwiększa uniwersalność bombowca i pozwala jednostce na wykonanie kilku odmiennego typu zadań podczas jednej misji.

Ładunek bojowy bombowiec TIE może ekspediować na dwa sposoby: bomby i im podobne środki bojowe wystrzeliwane są bądź wyrzucane z głównej komory za pomocą uniwersalnej głowicy znanej już z TIE/gt, sterczącej w charakterystyczny sposób pod kadłubem maszyny. Pociski o własnym napędzie - przede wszystkim te wykorzystywane w walce kosmicznej - magazynowane są natomiast na dziobie i odpalane z umieszczonej tam wspomaganej repulsorowo wyrzutni uniwersalnej lub - w niektórych wariantach - z dedykowanych wyrzutni rakiet lub torped. Kadłub myśliwca pociski te opuszczają przez wyglądający nieco jak oko otwór w przedniej ścianie lewego kadłuba. Tą samą drogą stawiać można miny kosmiczne i wyrzucać inne obiekty, których rozmiar nie pozwala na przepchnięcie ich przez kanał bombowy.

Spośród wielu możliwych konfiguracji uzbrojenia z czasem dla TIE/sa wypracowano kilka standardowych wariantów, z reguły opartych na zasadzie "z przodu rakiety lub torpedy, z tyłu ładunek szczególny dla danej misji":

• 16 średnich pocisków rakietowych (8 w przednim, 8 w tylnym luku bombowym) SFS M-s3
• 12 lekkich torped protonowych (w konfiguracji 6+6)
• 8 ciężkich torped protonowych (4+4) T-s5
• dowolna kombinacja przód+tył wybrana spośród powyższych
• 8 rakiet i 4-8 bomb protonowych ArmaTek VL-61/79
• 6 min orbitalnych ArmaTek SJ-62/68 i 8 rakiet
• 64 granaty termiczne z baradium

Wśród innych stosowanych rodzajów ładunku bojowego wyróżnić można zestaw ciężkich bomb kosmicznych oraz pakiety mniej "wybuchowe": propagandowy, składający się z zasobników rozrzucających po odpaleniu ulotki agitacyjne, a także zaopatrzeniowy, pozwalający zrzucanie oddziałom naziemnym zasobników z pożywieniem i amunicją. Producent zapewnił również możliwość tego, aby większym nakładem sił dało się wymienić cały lewy kadłub bombowca na inny wariant, przystosowując go w ten sposób do innych zadań. W ten sposób TIE/sa może zostać w niezbyt długim czasie przekształcony w maszynę o funkcjonalności abordażowej lub lekkiego promu.

Jak widać, TIE/sa może przewieźć pokaźną ilość uzbrojenia i poważnie zagrozić jednostkom o niewspółmiernie wielkiej w stosunku do niego sile, płaci jednak za to dużo mniejszą - w porównaniu z innymi maszynami klasy TIE - prędkością i zwrotnością. T/B w zasadzie nie ma co marzyć o wdawaniu się w walkę z myśliwcami przewagi powietrznej przeciwnika i bez eskorty staje się dosyć łatwym łupem dla maszyn nieprzyjaciela. Bombowce wyposażone w pociski kierowane widywano wprawdzie w akcjach przeciw innym nieprzyjacielskim myśliwcom (kilka razy robił tak na przykład tan Maarek Stele), jednak zadanie to jest dosyć ryzykowne i wymaga posadzenia za sterami T/B naprawdę doświadczonego pilota z dodatkowymi silnymi skłonnościami samobójczymi. W miarę możliwości nawet i w takim charakterze myśliwce te nie angażują się bezpośrednio w wir walki, ale starają się pozostawać na obrzeżu pola bitwy i stamtąd wyłuskiwać rakietami wybrane myśliwce wroga.

Główne cele bombowców to przede wszystkim ataki na duże statki i okręty wroga oraz naloty na rozmaite stacje orbitalne i cele planetarne. To ostatnie rozwiązanie stosuje się często jako alternatywę dla ostrzału z orbity - szczególnie w przypadku małych, słabo rozpoznanych ruchomych celów, lub też niewielkich instalacji wroga otoczonych przez przyjazne obiekty lub ukrytych w terenie niedostępnym dla ostrzału z orbity, np. pod nawisami skalnymi. TIE Bomber może precyzyjnie wyłuskać swój cel także w zamęcie bitwy, co bywa dosyć trudne przy użyciu ciężkich turbolaserów Gwiezdnego Niszczyciela (czemu oczywiście zaprzeczy każdy szanujący się dowódca ISD). Bombowce mogą również prowadzić klasyczne naloty dywanowe, z czego Imperium korzystało równie często jak z możliwości ataku precyzyjnego.

Z bombowców TIE Imperium korzystało praktycznie wszędzie w Galaktyce, sukcesywnie przezbrajając w nie eskadry latające dotychczas na TIE/gt (które z kolei relegowano do lotnictwa armijnego lub na najbardziej zapadłe placówki w Zewnętrznych Rubieżach). Gwiezdny Niszczyciel typu Imperial standardowo przenosił na pokładzie jedną eskadrę T/B przeznaczoną do bombardowań precyzyjnych (często jedną maszynę wymieniano jednak na abordażowy TIE/bc), wiele z nich stacjonowało również w hangarach imperialnych lotniskowców eskortowych typu Ton-Falk, lotniskowców floty, a także na pokładach innych krążowników czy fregat prowadzących działania zaczepne (jak np. na Warspite podczas jej słynnego ataku na rebeliancką fregatę medyczną Redemption, unieśmiertelnionego pod postacią misji treningowej dla rebelianckich pilotów). Bombowce zapisały na swoje konto wiele zwycięstw i wiele porażek (z których najbardziej spektakularna to rozgromienie skrzydła tych maszyn przez rebelianckie Y-wingi w bitwie o Ank Ki'Shor), dorobiły się również kilku wariantów przeznaczonych do innych zadań, jak TIE Shuttle (miniaturowy prom kosmiczny) czy TIE Boarding Craft (jednostka abordażowa). Stały się we flocie imperialnej tak powszechne, że nawet skonstruowanie ich cięższej wersji, TIE/ca Punisher, a następnie dużo bardziej zaawansowanego następcy, bombowca Scimitar, nie zagroziło w zasadzie ich pozycji.