Wśród napędów klasycznych, a więc tych używanych w zwyczajnej przestrzeni międzyplanetarnej, najpopularniejszy jest napęd jonowy, zwany też napędem Hoersch-Kessel. Podstawowa zasada jego działania to wykorzystanie przyspieszanych do wielkich prędkości cząstek elementarnych do stworzenia efektu odrzutu, popychającego jednostkę do przodu. Technologia ta jest stosunkowo tania, bardzo efektywna, a ponadto napęd tego typu może byc przystosowany do korzystywania z wielu rozmaitych źródeł energii: od standardowych generatorów, przez reaktory atomowe, aż po paliwo rakietowe - chociaż tego ostatniego potrzeba rzeczywiście dużo.

Poza głównymi silnikami, pojazdy kosmiczne, a zwłaszcza myśliwce, mogą posiadać dodatkowe dysze manewrowe - stosowane do zwiększania zwrotności i wykonywania bardziej skomplikowanych manewrów. Napęd jonowy jest skuteczny zarówno w przestrzeni kosmicznej, jak i w atmosferze, stanowi też znaczącą część systemu napędu nadprzestrzennego. Ze względu na znaczącą szkodliwość emitowanych jonów dla większości ekosystemów planetarnych, na większości planet korzystanie z silników jonowych w obrębie atmosfery jest zakazane - w takich warunkach z reguły korzysta się z repulsorów, które są i bardziej przyjazne dla środowiska, i dużo lepiej dostosowane do manewrowania jednostką w warunkach pola grawitacyjnego.