Ten myśliwiec zbudowany jeszcze przed wybuchem wielkiej wojny Sithów podczas jej trwania stał się główną maszyną myśliwską sił Republiki oraz Zakonu Jedi. W porównaniu ze swoimi konkurentami charakteryzował się przede wszystkim znakomitą zwrotnością, okupioną znacznie słabszym opancerzeniem oraz uzbrojeniem. O ile bowiem dwa działka laserowe posiadają przyzwoitą moc i szybkostrzelność, o tyle przenoszone na jego pokładzie torpedy ze względu na małe, lekkie głowice nie nadają się specjalnie do niszczenia ciężko opancerzonych celów - chyba, że wystrzeliwane skoordynowanymi salwami z wielu myśliwców równocześnie. Mimo swojej lekkiej konstrukcji myśliwiec jest wyposażony w hipernapęd, a rolę komputera nawigacyjnego pełni droid, mogący przechować w pamięci koordynaty do 10 skoków nadprzestrzennych.

W momencie wybuchu wojny z siłami Sithów Exara Kuna Republika nie posiadała tylu maszyn, ilu wymagały prowadzone działania wojenne, w związku z czym o ile nominalnie S-100 był podstawowym myśliwcem jej sił zbrojnych, o tyle do walki wprowadzano również inne maszyny, w tym i prototypowe Star Saber. Ze względu na swoją szybkość i zwrotność Stinger był preferowany jako maszyna eskortowa i obronna, szczególnie często otrzymywał zadania obrony planetarnej.

Kiedy wojna zakończyła się i nadszedł czas odbudowy zarówno planet, jak i floty, lekkość konstrukcji i uzbrojenia tego myśliwca Stingera stała się powodem, dla którego władze Republiki zezwoliły na sprzedaż tych maszyn także odbiorcom prywatnym. Dzięki temu popularność tej maszyny jeszcze bardziej wzrosła, a pojedyncze egzemplarze dotrwały nawet do zakończenia wojny domowej Jedi i mrocznych wojen toczonych po upadku Dartha Malaka - nierzadko najemnicy czy weterani wydobywali te maszyny z hangarów, aby za ich sterami stawać przeciwko Mandalorianom czy Sithom. W roli trzonu floty natomiast maszyny te zostały zastąpione najpierw częściowo przez Star Sabery, a następnie przez Aureki.