Korweta typu CR70 to w prostej linii poprzednik najsławniejszego z przedstawicieli tej klasy okrętów - korwety koreliańskiej typu CR90, zwanej łamaczem blokady. Od swojego następcy różni się przede wszystkim brakiem uzbrojenia oraz wynikającą z tego większą ilością miejsca na pokładzie - w CR90 przestrzeń pasażerską i ładunkową zredukowano, aby móc zamontować generatory mocy, systemy kontroli uzbrojenia oraz same turbolasery.

"Siedemdziesiątki" mocno upowszechniły się w ostatnim stuleciu istnienia Starej Republiki, stając się jednymi z najpopularniejszych średniej wielkości transportowców, szczególnie w segmencie pasażerskim. Wiele z tych jednostek służyło jako statki dyplomatyczne; zdarzały sie jednak także i egzemplarze mocno zmodyfikowane, służące do działań wojennych czy piractwa. Artylerię instalowano zazwyczaj w miejsce kapsuł ratunkowych, co doprowadziło w pewnym momencie do ciekawego zjawiska - niektórzy posiadacze cywilnych korwet zaczęli przyozdabiać kapsuły makietami turbolaserów, aby odstraszyć potencjalnych napastników (zrobił tak między innymi Bail Organa).

W okresie upadku Starej Republiki CR70 była już dość mocno przestarzała, a jej miejsce zajęła korweta typu CR90. Posiadaczom poprzednich wersji firma Corellian Engineering Corporation zaproponowała jednak dość rzadko spotykane rozwiązanie - propozycję "upgrade'u" do nowszego standardu. Pakiet ten, nazwany Vanguard c20, przede wszystkim oznaczał dodanie uzbrojenia, modyfikacje w systemie napędowym oraz konstrukcji wewnętrznej, a także szereg innych mniejszych lub większych zmian, zmieniających CR70 w CR90 (a więc "o 20 numerów wyżej"). Modyfikacje takie kosztowały 500 tysięcy kredytów (w tym materiały i robocizna), a w odpowiednio wyposażonej stoczni trwać mogły około 2 do 3 tygodni.