Kiedy Darth Krayt zdał sobie sprawę, że w jego flocie nie ma jednostek posiadających przewagę nad siłami wiernymi Roanowi Felowi, a w szczególności - że stanowiące trzon sił imperium Sithów Gwiezdne Niszczyciele typu Pellaeon charakteryzują się dokładnie tymi samymi parametrami bojowymi, co takie same okręty po przeciwnej stronie barykady, rozkazał zmianę tego stanu rzeczy. Budowa nowego okrętu od podstaw trwałaby jednak zbyt długo, dlatego zdecydowano się na pójście za propozycją moffa Rulfa Yage i stworzenie wersji rozwojowej Pellaeona - czegoś, co w stosunku do niego miałoby się tak, jak Gwiezdny Niszczyciel typu Imperial-II do zwykłego Imperiala. Misję stworzenia nowego okrętu, nazwanego Advanced Star Destroyer ("zaawansowany Gwiezdny Niszczyciel"), powierzono kontrolowanym przez Imperium stoczniom na Kalamarze.

Stworzony w wyniku tych działań okręt typu Imperious pod względem wyglądu nie różni się zbytnio od Pellaeona - główne zmiany zaszły bowiem we wnętrzu jednostki, przede wszystkim na poziomie jej wyposażenia. Korzystając z technologii kalamariańskich znanych już w czasach krążowników Mon Calamari, budowniczym udało się skrócić czas regeneracji osłon. W odróżnieniu od dawnych okrętów, Imperious nie posiada tradycyjnych generatorów zapasowych, uruchamianych po utracie któregoś z podstawowych i niejako je uzupełniających, a po prostu dodatkowe systemy przyspieszające odtwarzanie osłabionych tarcz. Dodatkowo wzmocniono nieco opancerzenie okrętu, wyposażono go również w nową broń - wyrzutnię min grawitacyjnych, na wzór tych stosowanych przez hapańskie Smoki Bitewne. Dzięki tym minom Gwiezdny Niszczyciel zwiększył swoją skuteczność w zwalczaniu stosujących taktykę partyzancką sił Sojuszu oraz lojalistów imperialnych: mógł skutecznie uniemożliwiać odwrót jednostkom działającym według strategii "uderz i odskocz", a także samodzielnie zastawiać pułapki na szlakach nadprzestrzennych czy też odcinać drogę ucieczki w przypadku przeprowadzania ataku na kryjówkę wroga.

Wewnątrz okrętu również zaszło sporo zmian. Zastosowanie najnowocześniejszej technologii i miniaturyzacja pozwoliły na znaczące zmniejszenie liczebności załogi, dzięki czemu wygospodarowano więcej miejsca dla oddziałów wojskowych, do przewożenia ładunku, no i na wspomniane miny. Ilość pozostałego uzbrojenia nie zmieniła się wprawdzie, jednak jego systemy sterowania udało się nieco ulepszyć, zwiększając w ten sposób celność całej artylerii pokładowej o ponad 5 procent. Ponadto w powiększonych hangarach znalazło się miejsce dla dodatkowej eskadry myśliwskiej lub bombowej - standardowo bazuje tam dywizjon bombowców typu Neutralizer. Wszystkie te zmiany nie uczyniły z nowego okrętu jednostki zdolnej bez większych problemów pokonać Pellaeona, ale dostarczyły mu tej niewielkiej przewagi, która w określonych warunkach może okazać się decydująca.

Na krótko przed oddaniem do służby, prototypowy okręt i imiennik nowego typu, Imperious, stał się przedmiotem ożywionego zainteresowania Sojuszu Galaktycznego. W wyniku operacji przeprowadzonej przez flotę Sojuszu Gwiezdny Niszczyciel został przejęty, przemianowany na Alliance ("Sojusz") i wprowadzony do akcji po stronie przeciwnej, niż zaplanowana przez jego budowniczych. Wydarzenie to mocno rozeźliło Dartha Krayta, który zarządził przeprowadzenie na Kalamarze poważnych czystek, a następnie rozpoczęcie intensywnych prac nad kilkoma kolejnymi okrętami tego typu.