Konfederacja Qektothańska to ciekawy twór militarno-polityczny powstały w niezbadanych przestworzach Przedmurza Kathol. Z początku była to po prostu zapomniana kolonia naukowców, którzy w latach upadku Starej Republiki lub we wczesnych dniach istnienia Imperium zebrali się pod sztandarem poszukiwania biologicznej alternatywy dla technologii mechanicznej, która, jak wierzyli, prowadziła do degradacji i śmierci jednostek i cywilizacji. Z czasem Qektothanie zaczęli coraz bardziej izolować się od świata i zwalczać wszelkie przejawy technologii, równolegle prowadząc coraz bardziej radykalne eksperymenty biologiczne i chemiczne, nierzadko na żywych ofiarach. Gdy już odpowiednio udoskonalili swoje biowyposażenie, postanowili zabrać się za nawracanie innych na swoje poglądy...

Głównymi jednostkami kosmicznymi, które Konfederacja przygotowała do tej misji, były ich własnej produkcji krążowniki uderzeniowe wyposażone w broń biologiczną. Jednostki te rozmiarami i uzbrojeniem odpowiadały raczej fregatom, były jednak w stanie działać samodzielnie przez cały rok, no i stanowiły zaledwie ogniwo w planowanym łańcuchu ewolucji.

Krążownik qektothański kształtem przypomina nieco starodawny statek nawodny odwrócony do góry stępką. Mostek okrętu mieści się w rufowej nadbudówce, a jego cztery działka plazmowe rozmieszczone są na górnej powierzchni jednostki, będąc w stanie prowadzić ogień niemal w zakresie 360 stopni w płaszczyźnie poziomej (przeszkadza w tym tylko nadbudówka) i do góry, pozostawiając jednak całkowicie martwą strefę poniżej kadłuba krążownika. Na dziobie okrętu umieszczona jest jego główna broń, duma naukowców Konfederacji - wysuwany z wnętrza kadłuba paraboliczny miotacz bioenergetyczny emitujące podobne do błyskawic wyładowania jonizujące, obezwładniające trafione jednostki i wprawiające je w zabójczy rezonans, a równocześnie zakażający uszkodzone pojazdy bronią biologiczną pod postacią specyficznych pasożytów zabójczych po kilku lub kilkunastu dniach dla większości humanoidalnych istot rozumnych.

Zarówno działom plazmowym, jak i miotaczowi niestraszne są osłony energetyczne, co czyni je bardzo groźnymi w starciu z jednostkami polegającymi na tym sposobie ochrony przed wrogiem. Emiter bioenergetyczny ma natomiast raczej znikomą szybkostrzelność i po każdym strzale musi być ładowany przez około pół minuty, co daje przeciwnikowi szanse na kontrakcję lub próbę wydostania się z pola ostrzału - przy niewielkiej prędkości maksymalnej i zwrotności krążownika próby takie mogą być dość skuteczne. Kolejnym słabym punktem okrętów qektothańskich są ich osłony, które mogą okrywać tylko część kadłuba krążownika, przy maksymalnym ich rozpięciu obejmującą jedną półsferę. Jak na jednostkę tej wielkości mają one jednak całkiem przyzwoitą moc i mają wsparcie w silnie opancerzonym kadłubie, w sumie czyniąc tę jednostkę odporniejszą od większości korwet i sporej części fregat. Dodatkowym atutem krążowników jest również możliwość przenoszenia sześciu myśliwców - z reguły są to zmodyfikowane maszyny typu Zebra, również wyposażone w broń biologiczną.

Qektothanie kończyli dopracowywać konstrukcję tych okrętów około 8 roku po bitwie pod Yavinem - akurat w momencie, gdy Sektor Kathol stał sie przedmiotem zainteresowania Nowej Republiki. Doprowadziło to do kilku starć republikańskiej grupy zwiadowczej z jednostkami Konfederacji, podczas których to potyczek okazało się, że technologia, wyszkolenie i liczebność oddziałów qektothańskich pozostawiają nieco do życzenia. Zniszczeniu uległ zarówno prototypowy Scourge, będący lżejszą wersją ich krążownika uderzeniowego, jak i kilka późniejszych jednostek z "regularnej", dopracowanej i wzmocnionej serii, z wiodącym The Heart of Flesh na czele.