Jest to jeden z podstawowych typów lżejszych ciężkich (sprzeczność pozorna) okrętów imperialnych - przy czym czasem dostępny może być też dla rządów planet, a kilka razy widziano nawet taką jednostkę w składzie floty pirackiej. O ile Gwiezdne Niszczyciele są dobrze znane i natychmiast rozpoznawalne ze względu na swój charakterystyczny trójkątny kształt, krążownik uderzeniowy nie od razu kojarzy się z Imperium i może wykonywać działania w bardziej dyskretny sposób niż na przykład jednostka typu Victory, co często pozwala sprawić ofiarom nieprzyjemną niespodziankę.

Modułowa budowa tego okrętu pozwala na sprawne przystosowanie go do rozmaitych celów i działań: dzięki wymianie całych segmentów kadłuba silnie uzbrojony uniwersalny krążownik może stać się wyspecjalizowaną jednostką do ratowania ciężko uszkodzonych okrętów, do transportowania dużych ilości wojska lub sprzętu militarnego (istnieją moduły pozwalające przewieźć całą prefabrykowaną bazę wraz z pełnym wyposażeniem), do przewożenia oddziałów szturmowych wraz z maszynami AT-AT (w konfiguracji standardowej - kompania wojska, jeden AT-AT i dwa AT-ST; w konfiguracji desantowej - dużo więcej, w tym 5 AT-AT), lub też nosicielem myśliwców (standardowo tylko 1 dywizjon, w odpowiedniej konfiguracji - nawet trzy). Dzięki temu Flota może osiągnąć spore oszczędności, unikając budowy statków, które większość czasu spędziłyby w dokach lub na niespecjalnie potrzebnych manewrach. System ten ułatwia też doprowadzenie okrętu do stanu używalności po jakiejś cięższej bitwie czy kolizji - naprawa uszkodzeń często polega po prostu na wymianie całej sekcji, co znakomicie skraca czas wyłączenia jednostki z linii.

Także produkcja tych krążowników może odbywać się w tempie dużo szybszym, niż w przypadku innych okrętów podobnej wielkości, no i przede wszystkim - jest dużo tańsza. O ile więc krążownik uderzeniowy nie ma siły przebicia ISD, o tyle jest jednostką zdecydowanie ekonomiczniejszą, a przy tym bardziej uniwersalną. Jedyny poważny problem to dosyć duża podatność na uszkodzenia w sytuacji, w której trafione zostaną segmenty łączące poszczególne moduły kadłuba - zdarzyło się, że po ciężkim ostrzelaniu skoncentrowanym ogniem takiego punktu, krążownik po prostu rozpadał się na dwie części.

Loronar po rozpoczęciu masowej produkcji krążownika uderzeniowego nie spoczął na laurach i podjął prace nad jego następcą. Rezultatem tych działań był zbudowany dla Nowej Republiki krążownik Belarus.