Na tysiące lat przed założeniem Starej Republiki dominującą w Galaktyce siłą było rakatańskie Bezkresne Imperium. Korzystając ze swojej łączącej moc i mechanikę technologii Rakatanie opanowali napotkane podczas podróży międzygwiezdnych planety, a z ich mieszkańców uczynili niewolników. W szczycie rozwoju swojej cywilizacji, około roku 30000 BBY, zbudowali na orbicie swojej rodzinnej planety Gwiezdną Kuźnię - symbol potęgi swojego imperium, a równocześnie narzędzie do ciągłego jej powiększania.

Gwiezdna Kuźnia była przede wszystkim kosmiczną fabryką - o tyle ciekawą, że surowce do produkcji statków, okrętów, droidów i wyposażenia wojskowego czerpała z macierzystej gwiazdy planety Lehon, jednak do kształtowania ich wykorzystywała Moc, a dokładniej - Ciemną Stronę Mocy. Również samą stację dało się kontrolować jedynie przy użyciu Mocy - było to cechą wspólną większości urządzeń rasy, której każdy z przedstawicieli był w mniejszym lub większym stopniu na nią uwrażliwiony. Kuźnia posiadała praktycznie nieograniczone możliwości wytwórcze, zapewniając Bezkresnemu Imperium stałą dostawę sprzętu wojskowego - od miotaczy po wielkie okręty międzygwiezdne. Sama nie była specjalnie silnie uzbrojona - posiadała jedynie pewną ilość turbolaserów zabezpieczających podejścia do hangarów. Oczywiście fakt, że mogła niemal na zawołanie wytwarzać zarówno naziemne droidy bojowe, jak i jednostki kosmiczne, sprawiał, że w dowolnym momencie byłą w stanie zapewnić sobie siły obronne o znaczącej liczebności. Dodatkowo chroniło ją też pole powstrzymujące, emitowane z powierzchni planety Lehon - uszkadzało ono napęd nie zabezpieczonych specjalnie statków kosmicznych, a siła grawitacji planety ściągała je na jej powierzchnię.

Gwiezdna Kuźnia stała się jednak również swego rodzaju wzmacniaczem wpływu Ciemnej Strony. Podczas gdy Rakatanie korzystali z niej, aby kształtować materię, ona wpływała na nich, popychając ich społeczeństwo coraz głębiej w objęcia mroku. W miarę, jak wpływ ten rozciągał się ze stolicy na podległe światy, Bezkresne Imperium stawało się coraz bardziej zaborcze i coraz mniej racjonalne. Aż w końcu przyszedł krach, potrójne uderzenie o nie do końca znanych przyczynach. Gwałtownie rozwijający się wirus, atakujący jedynie Rakatan, zaczął dziesiątkować ludność i armie Imperium. Równocześnie na wielu opanowanych przez nich planetach wybuchły bunty - dotychczasowi niewolnicy chwycili za broń i rozpoczęli walkę z osłabionym najeźdźcą. Po trzecie w końcu, nagle, na przestrzeni jednego lub dwóch pokoleń, praktycznie wszyscy Rakatanie utracili - na poziomie genetycznym - możliwość komunikowania się z Mocą, na której oparli większość swojej technologii. Rozproszeni po obcych planetach, niezdolni korzystać z zaawansowanej broni, szybko zostali pokonani - ok. roku 25200 BBY po ich Imperium nie pozostał praktycznie żaden ślad (tutaj zapiski i szacunki historyków bywają różne - niektórzy umieszczają te wydarzenia wcześniej, nawet przed 27500 BBY). Ocalała jedynie społeczność na Lehonie, cofnięta jednakże do warunków zupełnie prymitywnych. Już wkrótce szczepy zdegenerowanych, dzikich Rakatan zapomniały większość ze swojego dziedzictwa, tocząc wojny plemienne. Gwiezdna Kuźnia została opuszczona, spoczywając w przestrzeni, pozbawiona załogi, naprawiając tylko pojawiające się uszkodzenia przy pomocy wbudowanych mechanizmów konserwacyjnych. W takim stanie pozostawała prawdopodobnie przez ponad dwadzieścia tysiącleci, aż do momentu odkrycia przez Revana i Malaka.

Dla pragnącego stworzyć pangalaktyczne imperium Sithów Revana Gwiezdna Kuźnia była idealnym narzędziem. Około roku 3960 BBY, odnalazłszy drogę do niej dzięki zebraniu informacji z Gwiezdnych Map ukrytych na planetach należących dawniej do Bezkresnego Imperium, zaczął wykorzystywać Kuźnię do produkowania droidów bojowych oraz statków kosmicznych - w tym okrętów typu Interdictor oraz myśliwców Sithów.

Po "zamachu stanu" dokonanym przez Malaka Kuźnia nadal pracowała pełną parą - jej nowy władca wprowadził nawet pewne modyfikacje, budując na jednym z pokładów stacji kosmicznej instalacje do przechowywania ciał pojmanych Jedi i wysysania z nich esencji życiowej. Nawrócony na Jasną Stronę Mocy Revan wespół z towarzyszami po raz drugi odnalazł jednak tę stację i doprowadził do niej flotę Republiki. Podczas wielkiej bitwy kosmicznej Revan dostał się na pokład Kuźni i pokonał Malaka, a siły Republiki zniszczyły Kuźnię ostrzałem z turbolaserów. Resztki stacji zostały pochłonięte przez macierzystą gwiazdę planety Lehon.

Warto zauważyć, że niemal cztery tysiące lat po zniszczeniu Gwiezdnej Kuźni pewien niezależny przedsiębiorca iminiem Muo Glandish zbudował w sektorze Ado stację kosmiczną o podobnej nazwie - był to jednak najzwyklejszy w świecie zbieg okoliczności, gdyż nazwę wzięła ona od mgławicy, w której się znajdowała.