Pierwszy wariant produkowanego przez Uulshosa DP-X był po prostu jeszcze jednym wysokiej klasy jachtem kosmicznym, jednak prawdziwą popularność zdobyła jego wersja Explorer - statek zwiadowczo-badawczy bardzo popularny u zarania Nowej Republiki.

Adaptując Deep-X na Explorera bardzo dobrze wykorzystano wszystkie atuty jachtu. Dwa potężne silniki jeszcze bardziej rozbudowano i wzmocniono, zapewniając tej jednostce prędkość porównywalną z osiągami myśliwców, a opływowy, uskrzydlony kadłub zapewnił bardzo dobrą zwrotność. Na statku zainstalowano dwa współpracujące ze sobą hipernapędy, co nie tylko zwiększyło niezawodność i odporność na uszkodzenia podczas długich lotów, ale i wpłynęło na prędkość Explorera w nadprzestrzeni, plasując go w klasie pierwszej, razem z nowoczesnymi okrętami czy najszybszymi z lekkich frachtowców. Niektórzy jeszcze bardziej modyfikowali DPx celem uzyskania wyżyłowanych osiągów: znany jest przypadek transportowca Wild Star, który prędkością mógł rywalizować z A-wingami!

Mimo swych niewielkich rozmiarów, Deep-X jest w stanie przewieźć do 50 ton ładunku, a jego autonomiczność sięga pół roku. Do obsługi tego statku wystarczy jedna osoba, na pokładzie jest jednak miejce dla 5 pasażerów. Dwóch z nich może pełnić rolę operatorów pokładowych działek blasterowych - które jednak nie grzeszą mocą i mogą być używane głównie na postrach lub do zyskania czasu na ucieczkę. Czysto cywilne pochodzenie DP-X zapewniło mu jeszcze jedną wadę: brak sensownego pancerza oraz osłon energetycznych. W przypadku ataku wroga stateczek zwiadowczy musi liczyć na swoją prędkość i zwrotność, gdyż jedno trafienie z cięższej broni może mu wyrządzić poważną krzywdę. W niektórych indywidualnych modyfikacjach problemowi temu starano się zaradzić przez dodanie generatora osłon.