Lone Scout-A to jeden z najpopularniejszych lekkich statków zwiadowczych - jednostek, których zadaniem jest badanie nieznanej przestrzeni i odkrywanie oraz opisywanie nowych systemów i planet. Statek ten ma charakterystyczne płaty baterii słonecznych, podobne do tych, w jakie wyposażane są myśliwce typu TIE, wykorzystuje szereg pochodzących z nich rozwiązań i wygląda na starszego kuzyna TIE/ln, który nieco utył po imprezie rodzinnej. Nie jest jednak myśliwcem, nie posiada bliźniaczego silnika jonowego, a przede wszystkim zdecydowanie nie jest przystosowany do walki.

Zgodnie z nazwą, Lone Scout dostosowany jest do obsługi przez jedną osobę, posiada jednak miejsce dla trzech pasażerów - lub członków zespołu badawczego. Jego pojemna ładownia pozwala zabrać mnóstwo zapasów, wyposażenia czy sprzętu niedostępnego w mniej cywilizowanych rejonach Galaktyki, jak również odpowiedni zapas części zamiennych i podstawowych narzędzi warsztatowych i naprawczych. Jednostka jest w stanie podróżować samodzielnie przez 12 miesięcy, nie wymagając dodatkowego zaopatrywania gdziekolwiek i w cokolwiek.

Piloci tych statków rekrutują się najczęściej ze "starej gwardii" ISC (Imperialnego - dawniej Republikańskiego - Korpusu Zwiadowczego), a ze względu na specyfikę pełnionych misji są z reguły samotnikami: twardymi, profesjonalnymi, nie cierpiącymi sformalizowanej władzy i najczęściej bardzo trudnymi w pożyciu nieogolonymi typami. Ze zrozumiałych względów to właśnie oni poszli na pierwszy ogień przy redukcjach stanu Korpusu Zwiadowczego, a że dla samotnego zwiadowcy nie ma życia poza przestrzenią kosmiczną, większość działa nadal w swoim zawodzie, wynajmując się rozmaitym korporacjom i nie tylko. Niezależnie czy jesteś przyjacielem czy wrogiem, pilota statku zwiadowczego lepiej jest zostawić w spokoju - tak w przestrzeni kosmicznej, jak i w knajpie przy barze.

Z maszyn tych korzystały również Służby Zwiadowcze Nowej Republiki. W standardowych misjach załoga Lone Scouta składała się z dwóch osób - pilota oraz specjalisty zwiadu, jednak dodatkowe miejsce na pokładzie pozwalało zmieniać tę konfigurację, jak również przystosowywać statek do pełnienia misji innych, niż tylko badawcze.

W późniejszym okresie firma Sienar Fleet Systems wypuściła nieco ulepszoną wersję Lone Scouta, nazwaną LSA-2. Dysponowała ona nową, lepszą aparaturą badawczą dalekiego zasięgu oraz nowszym modelem zapasowego hipernapędu (klasa 12, oryginalnie klasy 15).

Sienar stworzył też wersję Lone Scout przeznaczoną dla odbiorcy wojskowego, oznaczoną TIE/sr i często nazywaną TIE Scout. Maszyna ta wyposażona jest w zaawansowane wojskowe systemy wykrywania i identyfikacji, a zamiast trzech pasażerów ma miejsce dla dwóch operatorów tej aparatury, którzy zmieniają się rolami z pilotem. TIE/sr ma miejsce jedynie na 25 ton ładunku, a kosztuje 148 tysięcy kredytów, lub - używany, co jednak rzadko się zdarza - 75 tysięcy.