Jeżeli rządów danej planety nie stać jest na zaopatrzenie się w tarcze planetarne, lub też potrzebują dodatkowego uzbrojenia ofensywnego na wypadek blokady, to pewną alternatywą staje się artyleria planetarna. Najgroźniejszą natomiast bronią wśród przeciworbitalnych środków bojowych są z pewnością ciężkie turbolasery, znane i stosowane już od ok. 9200 BBY.

Odpowiednio wykorzystana broń tego typu jest w stanie zmieść większość poruszających się po niskiej i wysokiej orbicie jednostek latających jednym dobrze wymierzonym strzałem. Strzał taki zużywa gigantyczne ilości energii (czterokrotnie większe, niż w przypadku działa jonowego v-150), co przekłada się wymiernie na nakłady finansowe - nawet samo utrzymanie takiego stanowiska artyleryjskiego jest wyjątkowo kosztowne. Jeżeli jednak zapewniona zostanie odpowiednia infrastruktura naziemna i generatory o wystarczającej mocy, to zainstalowanie takiej broni w wielu przypadkach może się okazać wyjątkowo trafioną inwestycją.

Turbolasery planetarne mogą być wykorzystane jako pierwsza linia obrony, zanim jeszcze planetarne generatory osłon zostaną uruchomione, skalibrowane i zabezpieczą całą powierzchnię. Mogą być również stosowane już w trakcie oblężenia, do ostrzeliwania oblegających jednostek - takie rozwiązanie wiąże się jednak z koniecznością czasowego stworzenia 'bramy' w tarczach, co może się okazać zaproszeniem do wykonania ataku przez drugą stronę. Naturalnie, ze względu na swoją wartość bojową, w przypadku ataku wroga stanowisko turbolasera będzie z pewnością pierwszoplanowym celem jego uderzeń - czy to przeprowadzanych z orbity, czy nalotów, czy też sabotażu lub desantu naziemnego.

Dwa podstawowe modele turbolaserów przeciworbitalnych to w-165 produkcji KDY, oraz jego niemal identyczny bliźniak wyprodukowany nieco później przez oskarżaną o plagiat i szpiegostwo przemysłowe firmę Loronar. Ze zrozumiałych powodów każda broń tego typu nie jest łatwa do kupienia, a każdy odbiorca jest dokładnie sprawdzany zarówno przez wspomniane korporacje, jak i odpowiednie komórki sił bezpieczeństwa Imperium (czy też, później, Nowej Republiki).