Mniej więcej sto lat przed upadkiem Starej Republiki firma Corellian Engineering Corporation zaczęła zastanawiać się nad przygotowaniem następcy dla nieźle się trzymającego, ale mającego już swoje lata frachtowca Barloz. Nowy projekt miał być przy tym kontynuatorem chlubnych tradycji zapoczątkowanych u zarania Republiki przez frachtowce linii YG, nie wprowadzając być może rewolucji, ale nadając linii produktowej CEC nieco świeżości. Takie były początki projektu YT-1000...

W poszukiwaniu inspiracji zajrzano nie tylko do rozmaitych biur konstrukcyjnych koreliańskiej korporacji, ale też dokonano specjalnego przeglądu dawnych produktów CEC oraz ich cech charakterystycznych, które mogłyby okazać się ponadczasowe i zapewnić sukces nowej jednostce. W taki oto sposób trafiono na wzmianki o liczącym kilka tysięcy lat projekcie lekkiego frachtowca typu XS i postanowiono, że nowy transportowiec koreliański będzie w pewnym sensie jego duchowym następcą - a więc i, pośrednio, potomkiem jeszcze starszego projektu, frachtowca Dynamic produkowanego niegdyś przez Core Galaxy Systems.

Stare projekty charakteryzują się jednak tym, że przy ich tworzeniu opierano się na starej technologii, a na dodatek nikomu nie udało się odzyskać szczegółowych planów którejkolwiek ze wspomnianych jednostek. W tej sytuacji zarząd CEC postawił na rozwiązanie bezprecedensowe i poprosił o pomoc szefa konkurencyjnej firmy - znanego ze swojej miłości do antycznych statków kosmicznych Narro Sienara. Szczegóły zawartego z nim kontraktu nie zostały nigdy ujawnione, magnat przemysłowy podobno jednak z radością zgodził się wesprzeć firmę koreliańską swoją wiedzą i doświadczeniem, aby stać się współtwórcą reinkarnacji historycznego projektu.

W taki właśnie sposób na deskach kreślarskich pojawił się lekki frachtowiec YT-1000. Charakterystyczny okrągły kadłub otrzymał on w spadku po Dynamicu, umieszczony zaś centralnie kokpit - po XS-ie. Samą konstrukcję zewnętrzną kokpitu "pożyczono" natomiast z Barloza, jako że była ona w dużym stopniu kompatybilna z najnowszymi rozwiązaniami technicznymi, zapewniała dużo lepszą widoczność niż wariant "klasyczny", no i była po prostu pod ręką.

Wiele z wprowadzonych w YT-1000 rozwiązań konstrukcyjnych miało na długie lata stać się standardem przy projektowaniu lekkich frachtowców koreliańskich. Centralny rdzeń, "cytadela" z kluczowymi pomieszczeniami technicznymi, otoczenie jej ładowniami, autonomiczny kokpit o cylindrycznym kształcie - to tylko niektóre z nich. Prosty, przypominający dysk lub spodek kształt kadłuba także stał się jedną z cech charakterystycznych całej serii YT, a dodatkowo zyskał duże uznanie wśród przewoźników. Jednostka o tym kształcie była bowiem w stanie całkowicie wypełnić dostępny obszar platformy lądowniczej, zapewniając optymalne wykorzystanie przestrzeni i w ten sposób maksymalizując ilość możliwego do przewiezienia jednym statkiem ładunku. Dodatkowo CEC postawiło na modułową konstrukcję wielu systemów pokładowych oraz na umożliwienie posiadaczowi statku samodzielnej naprawy większości jego elementów, co być może zmniejszało nieco zyski autoryzowanych stacji naprawczych, ale za to wpłynęło bardzo pozytywnie na popularność statku, części do niego, jak również wszelkiego rodzaju modyfikacji - oficjalnych lub nie.

Nie obyło się oczywiście bez zarzutów wobec nowego projektu, z których pierwsze pojawiły się jeszcze przed oficjalnym oddaniem go do produkcji, podczas paneli i warsztatów z potencjalnymi klientami. Uwagi z reguły dotyczyły jednak nie tyle wad YT-1000, ale raczej tego, że konstruktorzy nie poszli w swojej pracy wystarczająco daleko. Klienci oczekiwali statku jeszcze bardziej zwrotnego, solidnego, łatwego w modyfikacjach, mogącego przewieźć jeszcze więcej ładunku... itd. itp. Dlatego CEC zdecydowało się nie zasypiać gruszek w popiele i po wypuszczeniu którkiej, próbnej serii YT-1000 szybko rozpoczęło pracę nad kolejnymi projektami: YT-1200 i jego pochodnymi: YT-1210 i YT-1250, a w końcu - nad słynnym na całą galaktykę YT-1300.