Kiedy analitycy i historycy zastanawiają się nad przyczyną upadku dość prężnie działającej w ostatnich dekadach istnienia Republiki firmy Gallofree Yards, jedna fraza powraca dość regularnie: Maka-Eekai L4000. Dopracowany frachtowiec z wyższej półki, którego wprowadzenie na rynek pechowo zbiegło się w czasie z wybuchem wojen klonów i na tyle zachwiało pozycją spółki, że w tych trudnych czasach nie udało się jej już odzyskać stabilności finansowej.

Maka-Eekai L4000 to prawdopodobnie największy spośród frachtowców przeznaczonych na rynek indywidualny: przy ponad 2/3 długości swojego starszego brata, Gallofree GR-75, dostosowany jest do obsługi przez zaledwie dwie osoby załogi, plus ewentualnych dwóch strzelców pokładowych. Rozmiar nie przekłada się jednak na ładowność, gdyż projektantom L4000 zlecono - z dość słabym wyczuciem czasu - stworzenie "frachtowca luksusowego": z przestronnymi pomieszczeniami dla załogi i pasażerów, z indywidualnymi toaletami, dużą kuchnią, dwoma salonami (oddzielnymi dla pasażerów i dla załogi), jadalnią ze stołem konferencyjnym; z niemal 90-metrowym apartamentem dla dowódcy oraz zaledwie o połowę mniejszą sypialnią pierwszego oficera. Wnętrze statku podzielono na trzy pokłady połączone rampami towarowymi w taki sposób, że stworzyły one wygodny ciąg komunikacyjny między położonymi centralnie na każdym deku ładowniami, zaczynając od dziobu na najniższym pokładzie, a kończąc w centrum górnej ładowni. Ponadto do dyspozycji załogi i pasażerów oddano dwie windy osobowe, co jest rozwiązaniem dość rzadko spotykanym na tej wielkości frachtowcach, ale dość dobrze pokazuje, że przy projektowaniu L4000 nie chodziło o oszczędności.

Dolny pokład Maka-Eekai to niemal wyłącznie powierzchnia ładunkowa. Piętro wyżej koncentrują się wszystkie pomieszczenia niezbędne dla funkcjonowania statku - od sześcioosobowego mostka na dziobie, przez pomieszczenia mieszkalne i techniczne, aż po kuchnię oraz... stanowiska kontroli ognia uzbrojenia. L4000 jest bowiem fabrycznie wyposażony w dwie boczne wieżyczki z podwójnymi działkami laserowymi służącymi samoobronie. Na górnym deku poza dwiema ładowniami znaleźć można wspomnianą już salę konferencyjno-jadalną, pomieszczenie kontrolne głównego komputera i systemów wykrywania, salon dla załogi oraz dwie dużych rozmiarów kapsuły ratunkowe.

Przestronne wnętrze Maka-Eekai L4000 może być przystosowane do przewożenia większej liczby pasażerów przez odpowiednie zaadaptowanie ładowni, dzięki czemu statek ten stać się może niewielką jednostką pasażerską (przewożąc do 40 osób w komfortowych warunkach) lub hybrydową, pasażersko-towarową. Modyfikacji takich można dokonywać samodzielnie, jednak fabrycznie przygotowane różne warianty tego frachtowca można było kupić bezpośrednio od producenta, nawet bez dodatkowych opłat. Jeszcze jedną częstą modyfikacją, tym razem nie fabryczną, jest instalacja dodatkowej wieżyczki ze sprzężonymi działkami laserowymi na dodatkowym stateczniku pionowym. Podczas lotu w normalnej przestrzeni (oraz w trakcie walki) skrzydło to umieszczone jest pod kadlubem statku, natomiast do lądowania lub do podróży nadświetlnej odginane jest do tyłu. To między innymi ten element sprawia, że Maka-Eekai jest jak na swoją klasę i rozmiary jednostką bardzo zwrotną - choć nie dałoby się tego osiągnąć gdyby nie wiele dodatkowych dysz manewrowych rozmieszczonych w wielu innych sekcjach kadłuba.

Frachtowiec Gallofree jest jednostką dobrze opancerzoną i wyposażoną w zaawansowane systemy wykrywania oraz kontroli ognia - jest to ukłon w kierunku "niezależnych przedsiębiorców" rozumiejących potrzebę posiadania jednostki zdolnej w sytuacji podbramkowej nabić kilka guzów czy to napastnikom, czy konkurencji... Dzięki temu nie jest łatwym łupem dla piratów, jak również jest w stanie przez dłuższy czas opierać się myśliwcom kosmicznym - przed którymi niespecjalnie może uciec ze względu na niezbyt imponującą prędkość.

Tworząc ten statek, decydenci chcieli trafić w gusta grupy docelowej określanej jako "majętni przedsiębiorcy indywidualni" - osób, którym zależałoby nie tylko na przewiezieniu towaru z punktu Aurek to punktu Besh, ale i na przewiezieniu go w sposób stylowy i wygodny. Czy plany te od początku skazane były na niepowodzenie, czy też grupa docelowa uległa gwałtownemu skurczeniu się w związku z wybuchem wojny - dość, że wielki i sprzedawany po wysokiej cenie L4000 nie znalazł wielu nabywców. Aby bronić się przed całkowitą plajtą, podjęto decyzję o znacznym obniżeniu ceny statku. To z jednej strony pozwoliło w końcu rozkręcić kampanię sprzedażową i pozbyć się wyprodukowanych egzemplarzy Maka-Eekai, ale z drugiej - zupełnie rozregulowało budżet Gallofree i wtrąciło firmę w kłopoty finansowe, z których miała się ona już nigdy nie wyzwolić. Nikt nie odważył się zarządzić budowy kolejnych transz tych jednostek, w związku z czym po początkowym okresie popularności frachtowce Maka-Eekai L4000 zaczęły być widywane coraz rzadziej, wypierane przez tańsze i efektywniejsze statki w rodzaju koreliańskiego HT-2200.

Gwoździem do trumny był zaś dla tych frachtowców fakt, że wiele spośród wykorzystanych do ich budowy części i modułów było identycznych jak w innych, większych i bardziej ekonomicznych frachtowcach, co czyniło z L4000 bardzo przydatne źródło części zamiennych. Z tych powodów do czasu bitwy o Endor w Galaktyce pozostało bardzo niewiele funkcjonujących Maka-Eekai, a w czasach Nowej Republiki były one już niemalże unikatami. Niewiele z nich zapisało jakąkolwiek rolę w historii Galaktyki, może za wyjątkiem frachtowca Uhumele, który tuż po wojnach klonów stanowił ruchomą bazę operacji pewnej grupy niezbyt kochających Nowy Ład typków z przynajmniej jednym eks-Jedi w składzie.