Prowadzony przez dyrektora Lenzera tajny projekt imperialny mający na celu stworzenie zdalnie kierowanych maszyn klasy TIE wydał na świat kilka eksperymentalnych typów jednostek. TIE/e2 zaprojektowano jako drugi w kolejności, po TIE/e1.

"wielka lufa" (nazwana tak przez pilotów rebelianckich, którzy mieli okazję ją spotkać) - myśliwiec stworzony przez dodanie do klasycznego TIE/ln dwóch ciężkich turbolaserów umieszczonych na zewnątrz płatów. Koniecznej rezerwy energetycznej dostarczyło usunięcie zarówno pierwotnie instalowanych na tej maszynie działek laserowych, jak i wyposażenia służącego w normalnych warunkach do komunikacji między myśliwcem a pilotem - skoro jego nie ma na pokładzie, to nie ma też sensu zasilanie wszystkich wyświetlaczy, wspomaganie skafandrowej aparatury podtrzymującej życie itp. Ten sam manewr pozwolił na utrzymanie masy statku w sensownych granicach, dzięki czemu parametrami lotu mniej więcej odpowiada on swojemu pierwowzorowi, jeśli nie liczyć niewielkiej utraty zwrotności w związku z rozłożeniem ciężaru dalej od osi podłużnej myśliwca.

TIE Experimental M2 wyprodukowane zostały w całkiem długiej serii próbnej i po testach statycznych oraz oblataniu przeszły do prób bojowych prowadzonych głównie w sektorze Vilonis. Próby polegały między innymi na atakowaniu z zaskoczenia cywilnych frachtowców, co z jednej strony dostarczało potrzebnych danych nie narażając zbytnio prototypów, z drugiej utrudniało pozyskiwanie zaopatrzenia przez rebelię, a z trzeciej w końcu - stwarzało poczucie zagrożenia atakami "piratów" które Imperium mogło przekuć w poparcie dla swoich działań. Sojusz postanowił bliżej zbadać te podejrzane zjawiska i wysłał na miejsce grupę bojową krążownika kalamariańskiego Liberty. Po kilku incydentach i potyczkach (m.in. wygranej przez TIE M2 walce z grupą B-wingów patrolujących okolice imperialnej bazy wojskowej oraz po starciu mieszanej grupy TIE atakującej konwój z odpowiadającymi na jego wezwanie alarmowe rebelianckimi A-wingami) siłom Sojuszu udało się w końcu zastawić pułapkę na tajemniczych napastników i przy użyciu Z-95 HeadHunterów uzbrojonych w torpedy pulsacyjne przejąć kilka myśliwców.

W dalszym toku tej kampanii projekt TIE Experimental został całkowicie unicestwiony - zniszczono zarówno platformę badawczą, jak i fabrykę oraz statek-matkę dla nowopowstających TIE. Sprawujący pieczę nad badaniami admirał Zaarin odzyskał wprawdzie później część zapisów komputerowych dotyczących eksperymentu, jednak ani TIE M2, ani jego pozostali krewniacy: M1, M3, M4 i M5 nie doczekali się już wznowienia produkcji.