W ostatnich dekadach istnienia Starej Republiki firma Corellian Engineering Corporation zajęta była głównie świętowaniem sukcesu odniesionego przez frachtowce linii YT, w tym szczególnie YT-1300. Równocześnie jednak konstruktorzy snuli marzenia o stworzeniu czegoś jeszcze mniejszego, szybszego i w ogóle bardziej agresywnego. Fundusze były, postanowiono więc wziąć na warsztat starzejący się już kurierski Hwk-290, odświeżyć go z zastosowaniem nowocześniejszych technologii (szczególnie nowego typu silników jonowych i nieco go podkręcić...

W efekcie powstał HWK-1000 - jednostka szybka, zwrotna, dobrze opancerzona i uzbrojona, łatwo poddająca się modyfikacjom, będąca w stanie zabrać na pokład niemal tyle samo ładunku, co frachtowiec kosmiczny z serii YT... Tylko skonstruowana nieco zbyt późno. O ile bowiem tego typu zabawki dobrze się sprzedawały w czasach Starej Republiki, władza stwierdziła, że są one zbyt niebezpieczne dla nowego ładu i zbyt łatwe w przerobieniu na kanonierkę lub jednostkę przemytniczą (umówmy się, że w tym drugim celu wcale nie trzeba było HWK-1000 przerabiać). Dlatego CEC zostało zmuszone do anulowania tego projektu zanim jeszcze pierwsza maszyna opuściła taśmę produkcyjną.

I taki były koniec HWK-1000, gdyby nie korporacyjny bezwład, bezład i czyjaś literówka. Informacja o zamknięciu produkcji jeszcze przed jej rozpoczęciem nie trafiła bowiem do fabryki CEC na Halyard 2, co poskutkowało wypuszczeniem z niej kilkuset egzemplarzy prototypowej serii, zanim ktokolwiek na wyższym szczeblu zorientował się w sytuacji. Skoro zaś nakłady zostały poniesione, to postanowiono obronić się przed stratami finansowymi jednak sprzedając te statki - dyskretnie, po kilka sztuk, przez zaufanych pośredników bazujących w Zewnętrznych Rubieżach. Z tego też powodu większość HWK-1000 nigdy nie pojawiła się (przynajmniej oficjalnie) w centrum galaktyki, pozostając przeważnie w rękach kolekcjonerów lub... przemytników.