Znajdujący się obecnie w prywatnych rękach Kaledwych to znakomity przykład tego, co da się zrobić ze "zwykłego" lekkiego frachtowca pod warunkiem posiadania odpowiedniej ilości funduszy i dobrego zaplecza technicznego. Zaplecza takiego, jak na Sluis Van.

Swoją karierę Kaledwych zaczął jako standardowy YT-1300. Pierwszy właściciel obchodził się z nim dosyć dobrze, wprowadzając kilka pomniejszych przeróbek i używając do zupełnie legalnego przewozu towarów pomiędzy paroma zapadłymi systemami na Zewnętrznych Rubieżach. Potem Kaledwych dostał się w ręce Wookieego.

Nowy właściciel, jako pilot o niezwykle silnym temperamencie, wkrótce ozdobił większość pulpitów i niektóre wewnętrzne ściany malowniczymi śladami pazurów. Ile by jednak złego o nim nie powiedzieć, o swój statek dbał, do tego stopnia, że gdy po pewnym nieprzyjemnym incydencie z detonatorem termicznym Excalibur (bo takie miano nosił wtedy statek) został pozbawiony kokpitu, Wookiee wydał równowartość połowy nowej (używanej) maszyny na doprowadzenie starego YT do stanu używalności. Dodatkowo w arsenale pojawiła się druga wieżyczka i zamontowany w osi ciężki turbolaser, o którego pochodzenie i przeznaczenie nikt wolał nie pytać.

Mniej więcej w tym właśnie czasie Excalibur wraz ze swym właścicielem zaczęli pracować dla frakcji w pewnych kręgach znanej jako Rebelia. Spędzili w jej szeregach około pół roku, aż do śmierci właściciela, który na pokładzie innej maszyny staranował mostek imperialnej fregaty eskortowej, aby umożliwić grupie rebeliantów ucieczkę z zasadzki.

Po tym wydarzeniu Excalibur przeszedł w ręce związanej ze SpecOps grupki do zadań specjalnych - pracującej na luźnych zasadach dla Sojuszu, ale nie tylko. Nowa praca była zdecydowanie cięższa, niebezpieczniejsza, ale i bardziej zyskowna od poprzedniej. Do przemianowanego na Kaledwycha YT strzelano z laserów, turbolaserów i dział jonowych, połowę ogniw repulsorowych zniszczył mu pewnego razu najnowszej generacji eksperymentalny pocisk ziemia-powietrze, kazano mu też udawać kanonierkę koreliańską i montowano dodatkowe dopalacze rakietowe. Miał także okazję wchodzić w atmosferę z wyłączonymi osłonami i atakować czołowo fregaty.

Nowi właściciele byli jednak zdecydowani inwestować w swój transportowiec, mimo, że za włożone w niego pieniądze można by kupić trzy nowiuteńkie maszyny najnowszej generacji. Kaledwych był wielokrotnie modyfikowany, dozbrajany i opancerzany, przy czym funduszy nie żałowano i zawsze robiono to w najlepiej wyposażonych i najbardziej przykładających się do pracy stoczniach. Dzięki temu coś, co kiedyś było YT-1300, teraz może iść w zawody z kanonierkami Skipray i myśliwcami, a równocześnie jest wolne od ciągłych defektów i "oops!'ów", jakie przydarzają się "zwykłym" frachtowcom modyfikowanym w garażu właściciela albo w innych podejrzanych miejscach.

Z prawdziwego YT-1300 pozostała w tej maszynie praktycznie tylko konstrukcja kadłuba - a i to, jak widać na załączonym obrazku, nie cała. Poszycie zewnętrzne zostało w całości zastąpione supertwardymi stopami hfredium wykonanymi w technice mozaikowej, a silniki wymieniono na projektowane dla kanonierek modele CSB-PKx12v. Przeniesienie kokpitu do wnętrza "wideł" (rozwiązane konstrukcyjnie nieco inaczej, niż w YT-1300 posiadających fabrycznie taki układ czy też w YT-2000) pozwala na lepsze rozplanowanie rozłożenia mocy osłon, a równocześnie bardzo ułatwia pilotaż i wykonywanie manewrów typowo myśliwskich. Także używanie głównej broni, umieszczonej w osi pojazdu, staje się dzięki temu dużo łatwiejsze.

Kaledwych uzbrojony jest w zamontowany pod kabiną ciężki turbolaser, dwa działka jonowe na zewnętrznych, skośnych stronach kadłuba, oraz w umieszczoną pod kadłubem wyrzutnię ciężkich rakiet przeznaczonych przeciwko większym celom. Dodatkowo, na górze i dole kadłuba umieszczono wieżyczki ze słynnymi koreliańskimi poczwórnymi laserami, które nie pozostawiają martwej strefy wokół transportowca.

Maszyna ma oczywiście hipernapęd klasy 1 oraz odpowiedni system zapasowy, a także imponujący zestaw silników manewrowych i dużej mocy repulsory. Do obsługi tego frachtowca potrzeba trzech osób, chociaż tak naprawdę jeden bardzo dobry pilot byłby w stanie poradzić sobie ze wszystkim - pewien problem mogłoby mu tylko sprawiać równoczesne sterowanie i zdalne operowanie wieżyczkami. W tej chwili transportowiec znajduje się w anonimowych rękach, właściciel jednak wyraził zgodę na zaprezentowanie jednostki jako przykład statku, który został praktycznie zbudowany na nowo.